να φτιάξει ένα καφέ, να κεράσει ένα γλυκό του κουταλιού
περγαμόντο μόνο σερβίρει το μαγαζί
και όσοι πιστοί προσέλθετε
Tuesday, August 4, 2009
Wednesday, July 25, 2007
Πόση άλλη βλακεία πάνω σου; κάτω σου; δίπλα σου;
Ξεκίνησα να γράφω τα κάτωθι με αφορμή το γράμμα της angelo και το πρόσφατο , λέμε τώρα, γεγονός μετάλλαξης , ύπουλης μετάλλαξης τονίζω ,μίας παραδεισένιας παραλίας που τη βρίσκεις στον χάρτη στο όνομα Ρωμανός και τη συναντάς στο δρόμο ανεβαίνοντας από την Πύλο ή κατεβαίνοντας από Κυπαρρισία.
Ο Ρωμανός είναι η παραλία εκείνη που εφαρμόζει στα σχέδια αυτών που φαντασιώθηκαν αμμόλοφους, καλαμιές, ποταμάκια με κουνούπια , χελώνες και τα συναφή, νερά δροσερά και διάφανα, αυτοσχέδια καλαμωτά σπιτάκια των εφήμερων κατοίκων της και κορίτσια-αγόρια που κυκλοφορούν γυμνά με φυσικότητα σχεδόν παιδική. Όλα αυτά και κάπου στο βάθος το αυτί σου πιάνει κάτι νότες reggae ενώ κάτι καρπούζια στη άκρη σαλεύουν πριν ανοίξουν μαλακά στα μαχαίρια των μόνιμων γερμανών τροχοσπιτάδων.
Αυτή σας λεω είναι η εικόνα. Χωρίς υπερβολές. Μία μόνο σημείωση. Μέχρι πριν δύο χρόνια τα πράγματα ήταν ακριβώς έτσι.Τώρα προστέθηκε και κάτι άλλο στην εικόνα...Οι γερανοί , τα μπετά στο βάθος μιας ανεγειρόμενης lux πολιτείας και ο φράχτης στις καλαμιές που ορίζει τα σύνορα του golf στρατοπέδου....
Δεν ανήκω σε καμία πολιτική, οικολογική , κοινωνική οργάνωση πέραν της Παγκόσμιας Προστασίας Τσαχπίνων Αλεπούδων , οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν κρύβεται κάποιο ιδιοτελές κίνητρο πίσω από τις αλεπουδίσιες λέξεις μου, δεν είμαι κάν από τη Μεσσηνία. Είμαι απλά ένα ταπεινό χιλιοστό πλάσμα που ζεί σε αυτή τη χώρα και βλέπει καθημερινά να βιάζεται και να απανθρακώνεται ό,τι ωραίο γύρω του.Δηλαδή θέλω να πώ ότι με τούτα και με τ' άλλα και αφού καιγόμαστε από δω και από κει και παραπέρα και μόνο ο κώλος μας δεν έχει αρπάξει ακόμα αλλά είναι τέτοια η οκνηρία που μας δέρνει που και αυτός να καπνίσει θα μας το πούν οι άλλοι για να το πάρουμε χαμπάρι, και αφού η Πάρνηθα δεν μας έκανε στο πράσινο και είπαμε να πάει συνολάκι με το γκρί, αφού η παραλιακή στην Αθήνα έχει γίνει μία κιτσάτη λεωφόρος για κάθε αρκουδιάρικο πλάσμα του νυχτολογιού ,για ξαπλώστρες και φραπογαλάδες και μπανάκιδες -ματάκιδες, και αφού ο κόσμος δεν βρίσκει γούρνα να χώσει το φουρνισμένο του κεφάλι μέσα, πάρα αυτά τα άσχημα και τα κακάσχημα ,λέω, μας έχει πιάσει μία τουριστική ανάπτυξη -υπόανάπτυξη άλλο πράγμα....
Οι πολιτειακοί παράγοντες της περιοχής υποστηρίζουν ότι το να μεταμορφωθεί ο Ρωμανός σε lux RESORT της Μεσσηνίας θα ανεβάσει τον τόπο -που μέχρι τώρα είχε τον ανέβαστο- θα δώσει δουλειά σε κόσμο-πρωτίστως στην εφοπλιστική οικογένεια που θα αναλάβει το σκούπισμα και καθάρισμα-θα επιτρέπει βεβαίως στο λαουτζίκο να βουτάει στην παραλιούλα-υποθέτω αφού προηγηθεί άγριο κυνηγητό των ελευθερόκατασκηνωτών-γυμνιστών-τροχοσπιτάδων -οι οποίοι βέβαια θα έχουν φύγει πριν ανταμώσουν τον κύριο Χρυσοαπαυτουλάκο πίσω από την καλαμιά να ανυτοσυγκεντρώνεται στο μπαλάκι του γκόλφ ή την κυρία Γαβαλοαχλαδοκομένη να απλώνει τα swarofski πέδιλα δίπλα στην ξαπλώστρα της- τί έλεγα λοιπόν η καμμένη; ναι ναι θα χουν φύγει όλοι αυτοί οι περιττοί υποανάπτυκτοι λοιπόν μαζί με τα περιττά κουνούπια-φίδια-καρρέττες καρρέττες και άλλα αντιπαθητικά ζώα της περιοχής που δεν ταιριάζουν στα εστέτ πηρούνια της φρουτοσαλάτας!
Η απορία η βασική που έχω με το ταπεινό αλεπουμυαλουδάκι που μου χάρισε η έρμη μάνα φύση είναι ΄: γιατί ό,τι ονομάζουμε ανάπτυξιακό τουρισμό το μεταφράζουμε σε μπετόν αρμέ για christian dior πετσέτες;΄Δηλαδή γιατί οι επιχορηγήσεις να μην δίνονται για να προστατευτούν τα αρχαία της περιοχής, να γίνει ένας αντίστοιχος χώρος για επισκέπτες, γιατί δεν δίνονται για να φτιαχτούν πολιτιστικοί χώροι που θα ανεβάσουν την ποιότητα σε τουρισμό και εισόδημα, γιατί δεν δίνονται για να φτιαχτούν αθλητικοί χώροι που θα φιλοξενούν αγώνες και συναυλίες, θέατρα κτλ εκτός αν καλύπτονται με το γήπεδο των γκολφ και τα homecinema που θα αθλούν και επιμορφώνουν τα πορτοφόλια των "χαμηλόμισθων" Ελλήνων που συναντάς κάθε μέρα στο διάβα σου.
Μπήκαμε στην εποχή του εθνικού συναγερμού οικολογικής συνείδησης όταν ο υπόλοιπος κόσμος είχε ήδη βουρτσίσει τα δόντια του.Μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη δεξίωση του έβγαλε λόγο για οικολογική αφύπνιση και ετοιμότητα. Πάραυτα λίγοι θα νοιαστούν για την απώλεια κιλοβατώρας που θα φάει το αναδυόμενο resort , για το αν έχει γίνει βιοκλιματικός σχεδιασμός στις εγκαταστάσεις, για το που θα πηγαίνουν τα σκουπίδια του, για το ποιά πηγή θα κλαίει τα νερά της για να ποτίζεται το παραθαλάσσιο γκόλφ, για το που θα πάνε να αράξουν τα λύματα, για τα ζώα που θα πεθάνουν, για το τί θα κοστίσει στο ελληνικό Δημόσιο, για το ποιός θα πουλάει και θα εκμισθώνει τί εκεί μέσα, για το ποσό μακρία είναι το μπετό από τον Αιγιαλό, για το πώς διά της υπογείου δεν θα μπορείς εσύ και εγώ να κάνουμε μπάνιο στην ίδια παραλία που ξέραμε, για το πώς εσύ και εγώ θα συνέλθουμε από τη θλίψη που κάθετι όμορφο και αγνό αγωνιούμε να πιαστούμε πάνω του και αυτό με πείσμα και αυτισμό θέλουν να το δούν να λιώνει σαν το παγόβουνο σιγά σιγά και ώσπου να βουλιάξουμε σαν πιγκουίνοι σε βυθισμένες πολιτείες.......;
αφιερωμένο στον άγη
ΦΑΡΑΚΛΑΔΑ : ΩΡΑ Ο
η Αλεπού έλαβε γράμμα από την αναγνώστρια Angelo που πολύ την εσυγκίνησε τόσο που να τη βγάλει από την καλοκαιρινή ραθυμία, οκνηρία και καθυστερημένη απορία που τη βολοδέρνει αυτές τις ζεστούλες μέρες και να το δημοσιεύσει .....
"Eixame paei pou les s auto to unbelievable meros , th faraklada k hmaste eutuxismenoi, ola ta eixame .
Arazame, kapnizame piname xumous k kati sagkries pros to telos, trwgame , mpainame sto mpanio enas enas me th seira k gelagousame.
K voltes polles, polles gia na ftasoume sth paralia pou kaname mpanio.
Se mia super paralia, rwmano thn lene.sxedon aneggixth apo thn anthrwpinh malakia toulaxiston mexri prosfata, giati auto to proson tou anthrwpou na katastrefei prospathwntas na ftiaxei einai kati to ‘’magiko’’
Ammoudia apisteuth, kathara nera pou duskolevosoun na vgeis apo auta.
K tsampa striptiz .aaaaaaaaaaa ola k ola parapano den exw , opou k na guriza to kefali mou oloi tsitsdi htan, gumna antrika k gunaikia swmata pou apolamvanan to meros pou tous xarize thn epilogh ths teleias apeleutherwshs.eutuxws hmaste araia giati eixa hdh piastei sthn prospatheia mou na mhn koitazw adiakrita th fush twn antrwpwn, kathws epishs k na mhn skontapsw kata lathos panw ths.
K meis ekei xumenoi katw apo ton zesto hlio, san phxtos kokkino-portokalo-kitrinos poltos marmneladas pou xuthike k eliwse panw sto zesto pswmi.den mas peiraze kaneis k den peirazame kanena, pragma polu spanio pia eidikotera otan sumpuknwnesai axara anamesa se ekatommuria psuxanagkasmenous pou periferontai suxnotata askopa.
K sunexizame th volta mas trwgontas san peinasmenes arkoudes, me summaxo th laimargia katavroxthisame sevastes posothtes, patatwn, kolokuthiwn, melitzanwn, kreatwn., makaronadwn k fusika xwriatikhs.
Sunexizame trwgontas me peisma to zoumero k gluko karpouzaki pou eixame sto psugeio k kathe pou to evlepa ithela na kopsw k ligh kardia..(9xwris fovo k pathos to omologw) k pou sth kuriolexia eskage sto gemato stomaxi mas ‘’san karpouzi‘’.
K afou xaidologousame to stomaxi mas pou sparaktika mas iketeve na to rapsoume epitelous, kapou ekei erxotan k o upnos o glukos.
K etsi perasan oi duo meres k hrthe h stigmh na epistrepsoume kakin kakws sth athina giati h koinwnikh allhlexarthsh tis perissoteres fores desmevei
thn eleutheria mas xwris na to paroume xampari. K afou h kaumenh tsakisthka na erthw na pame sth gamhmenh th poleodomia kapandritiou, sthn opoia opws exw diapistwsei xunontai aneleipws olhmeris k olunuxtis, k enw eixame rantevou me enan apo autous tous paparhdes pou kapnizoun k pinoun kafe me ton idio mizero tropo olh mera, den eixe erthei leei, giati proekupse mia ekakth epitroph k mal….s se eleutherh metafrash:
pou na trexw twra mwre gmt k na afhsw to ouzaki mou ,den gmtai???????
Paw avrio, autoi oi malakes as erthoun ksana.
Tespa mporei na ksenerwsa apeira k na eniwsa oti exasa kamposes wres pou tha ekana pio xrhsima pragmata, mporei na eknevristhka entelws me diafores malakies sth douleia, alla sunhltha en merei.
Den phra auth th kouta me ta tsigara pou ekopsa teleutaia k pio teleutaia exoun epistrepsei upoula sth zwh mou, oxi den phra akomh, mias k anagkasthka na grapsw duo fores ena paromoio keimeno k den eixa xrono.
K ektos twn allw lew na anoixw ena mpar pou tha einai se mia paralia sto pouthena, tha servirei koktaihl k pagwta k tha xamogelaw perissotero apo shmera. J"
Arazame, kapnizame piname xumous k kati sagkries pros to telos, trwgame , mpainame sto mpanio enas enas me th seira k gelagousame.
K voltes polles, polles gia na ftasoume sth paralia pou kaname mpanio.
Se mia super paralia, rwmano thn lene.sxedon aneggixth apo thn anthrwpinh malakia toulaxiston mexri prosfata, giati auto to proson tou anthrwpou na katastrefei prospathwntas na ftiaxei einai kati to ‘’magiko’’
Ammoudia apisteuth, kathara nera pou duskolevosoun na vgeis apo auta.
K tsampa striptiz .aaaaaaaaaaa ola k ola parapano den exw , opou k na guriza to kefali mou oloi tsitsdi htan, gumna antrika k gunaikia swmata pou apolamvanan to meros pou tous xarize thn epilogh ths teleias apeleutherwshs.eutuxws hmaste araia giati eixa hdh piastei sthn prospatheia mou na mhn koitazw adiakrita th fush twn antrwpwn, kathws epishs k na mhn skontapsw kata lathos panw ths.
K meis ekei xumenoi katw apo ton zesto hlio, san phxtos kokkino-portokalo-kitrinos poltos marmneladas pou xuthike k eliwse panw sto zesto pswmi.den mas peiraze kaneis k den peirazame kanena, pragma polu spanio pia eidikotera otan sumpuknwnesai axara anamesa se ekatommuria psuxanagkasmenous pou periferontai suxnotata askopa.
K sunexizame th volta mas trwgontas san peinasmenes arkoudes, me summaxo th laimargia katavroxthisame sevastes posothtes, patatwn, kolokuthiwn, melitzanwn, kreatwn., makaronadwn k fusika xwriatikhs.
Sunexizame trwgontas me peisma to zoumero k gluko karpouzaki pou eixame sto psugeio k kathe pou to evlepa ithela na kopsw k ligh kardia..(9xwris fovo k pathos to omologw) k pou sth kuriolexia eskage sto gemato stomaxi mas ‘’san karpouzi‘’.
K afou xaidologousame to stomaxi mas pou sparaktika mas iketeve na to rapsoume epitelous, kapou ekei erxotan k o upnos o glukos.
K etsi perasan oi duo meres k hrthe h stigmh na epistrepsoume kakin kakws sth athina giati h koinwnikh allhlexarthsh tis perissoteres fores desmevei
thn eleutheria mas xwris na to paroume xampari. K afou h kaumenh tsakisthka na erthw na pame sth gamhmenh th poleodomia kapandritiou, sthn opoia opws exw diapistwsei xunontai aneleipws olhmeris k olunuxtis, k enw eixame rantevou me enan apo autous tous paparhdes pou kapnizoun k pinoun kafe me ton idio mizero tropo olh mera, den eixe erthei leei, giati proekupse mia ekakth epitroph k mal….s se eleutherh metafrash:
pou na trexw twra mwre gmt k na afhsw to ouzaki mou ,den gmtai???????
Paw avrio, autoi oi malakes as erthoun ksana.
Tespa mporei na ksenerwsa apeira k na eniwsa oti exasa kamposes wres pou tha ekana pio xrhsima pragmata, mporei na eknevristhka entelws me diafores malakies sth douleia, alla sunhltha en merei.
Den phra auth th kouta me ta tsigara pou ekopsa teleutaia k pio teleutaia exoun epistrepsei upoula sth zwh mou, oxi den phra akomh, mias k anagkasthka na grapsw duo fores ena paromoio keimeno k den eixa xrono.
K ektos twn allw lew na anoixw ena mpar pou tha einai se mia paralia sto pouthena, tha servirei koktaihl k pagwta k tha xamogelaw perissotero apo shmera. J"
angelo η αλεπου σ' ευχαριστεί και σου εύχεται ν' ανοίξεις γρήγορα το μπαρ εκείνο....
Wednesday, June 20, 2007
ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ του ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΜΠΟΝΤ
Τρείς ήρωες μετέωροι σε ένα αφύσικα αποστειρωμένο περιβάλλον, αυτό που φαντάστηκε ο Έντουαρντ Μπόντ για την ανθρωπότητα του 2077. Στα πλάισια μίας επιβεβλημένης βίαιης «αναμόρφωσης» ό,τι μπορεί να προκαλέσει συναισθηματικές εκκρίσεις και να ανασύρει μνήμες καταστρέφεται και οι αναζητούντες τα απαγορευμένα τιμωρούνται. Ένα ζευγάρι επιβίωσης (Νίκος Κουρής –Μαρία Ζορμπά) ζουν τη ρομποτικά φτιαγμένη ζωή τους περιορίζοντας τη συναισθηματική τους εξωτερίκευση σε βίαια ξεσπάσματα και υστερικούς διαλόγους. Την περιοδικότητα τους έρχεται να διακόψει προσωρινά η έλευση του αδελφού της πρωταγωνίστριας (Ιπποκράτης Δελβερούδης)ο οποίος φέρνοντας ,ως τελευταία απόδειξη μίας εναπομείνασας ανθρώπινης σχέσης, μία παλιά φωτογραφία βασανίζεται και τιμωρείται από το αυτοκαταστροφικό ζευγάρι.
Ο Έντουάρντ Μπόντ συνεπής στην παραδοση των έργων του ,που φέρουν ένα πολιτικό και κοινωνικό βάρος (βλπ «SAVED») κάνει μία ακόμα απόπειρα μελλοντολογικής περιγραφής αποδομώντας τα όρια της ανθρώπινης υπόστασης όταν αυτή απειλείται από τον πλήρη της αφανισμό. Το έργο είναι σαφώς πυκνό και δύσβατο στην κατανόηση του ακροβατώντας από την τραγικότητα στη φαρσοκομωδία-πραγματικά εμπνευσμένο χιούμορ- .Κάποια ερωτηματικά ίσως δεν αποσαφηνίζονται πλήρως όπως για παράδειγμα που στειχειοθετείται καθεαυτή η ύπαρξη ενός ζευγαριού αφού εξ ορισμού οι ανθρώπινες σχέσεις είναι απαγορευμένες (η αναπαραγωγική διαδικασία δεν απαιτεί και τη συμβίωση) ή αν τελικά όλη η ψυχολογική και εξουσιαστική αντιπαλότητα περιόριζεται στο σκληρό ένστικτο της επιβίωσης ή αντανακλά ακόμα κάποια ίχνη συναισθήματος . Η απολυτότητα του έργου είναι διάχυτη φωτίζοντας ίσως έτσι περισσότερο μία εν δυνάμει σκοτεινή φύση .
Η παράσταση διακατέχεται από μία ατμόσφαιρά επιβλητική και σίγουρα τα σπουδαιότερα εύσημα της τα οφείλει στις ερμηνείες των ηθοποιών και ειδικά του Νίκου Κουρή ό οποίος ενεργειακά δεν χάνει στιγμή τη συχνότητα του. Εγκεφαλικές καταστάσεις με δραματικές προσδοκίες , άλλωστε όπως έχει πεί και ο ίδιος ο Βρετανός συγγραφέας « Το μυαλό είναι από δομικής άποψης ένα δραματικό σύστημα, γι’ αυτό δημιουργήσαμε το θέατρο».
ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου με τους Νίκο Κουρή, Μαρία Ζορμπή και Ιπποκράτη Δελβερούδη.
Τρείς ήρωες μετέωροι σε ένα αφύσικα αποστειρωμένο περιβάλλον, αυτό που φαντάστηκε ο Έντουαρντ Μπόντ για την ανθρωπότητα του 2077. Στα πλάισια μίας επιβεβλημένης βίαιης «αναμόρφωσης» ό,τι μπορεί να προκαλέσει συναισθηματικές εκκρίσεις και να ανασύρει μνήμες καταστρέφεται και οι αναζητούντες τα απαγορευμένα τιμωρούνται. Ένα ζευγάρι επιβίωσης (Νίκος Κουρής –Μαρία Ζορμπά) ζουν τη ρομποτικά φτιαγμένη ζωή τους περιορίζοντας τη συναισθηματική τους εξωτερίκευση σε βίαια ξεσπάσματα και υστερικούς διαλόγους. Την περιοδικότητα τους έρχεται να διακόψει προσωρινά η έλευση του αδελφού της πρωταγωνίστριας (Ιπποκράτης Δελβερούδης)ο οποίος φέρνοντας ,ως τελευταία απόδειξη μίας εναπομείνασας ανθρώπινης σχέσης, μία παλιά φωτογραφία βασανίζεται και τιμωρείται από το αυτοκαταστροφικό ζευγάρι.
Ο Έντουάρντ Μπόντ συνεπής στην παραδοση των έργων του ,που φέρουν ένα πολιτικό και κοινωνικό βάρος (βλπ «SAVED») κάνει μία ακόμα απόπειρα μελλοντολογικής περιγραφής αποδομώντας τα όρια της ανθρώπινης υπόστασης όταν αυτή απειλείται από τον πλήρη της αφανισμό. Το έργο είναι σαφώς πυκνό και δύσβατο στην κατανόηση του ακροβατώντας από την τραγικότητα στη φαρσοκομωδία-πραγματικά εμπνευσμένο χιούμορ- .Κάποια ερωτηματικά ίσως δεν αποσαφηνίζονται πλήρως όπως για παράδειγμα που στειχειοθετείται καθεαυτή η ύπαρξη ενός ζευγαριού αφού εξ ορισμού οι ανθρώπινες σχέσεις είναι απαγορευμένες (η αναπαραγωγική διαδικασία δεν απαιτεί και τη συμβίωση) ή αν τελικά όλη η ψυχολογική και εξουσιαστική αντιπαλότητα περιόριζεται στο σκληρό ένστικτο της επιβίωσης ή αντανακλά ακόμα κάποια ίχνη συναισθήματος . Η απολυτότητα του έργου είναι διάχυτη φωτίζοντας ίσως έτσι περισσότερο μία εν δυνάμει σκοτεινή φύση .
Η παράσταση διακατέχεται από μία ατμόσφαιρά επιβλητική και σίγουρα τα σπουδαιότερα εύσημα της τα οφείλει στις ερμηνείες των ηθοποιών και ειδικά του Νίκου Κουρή ό οποίος ενεργειακά δεν χάνει στιγμή τη συχνότητα του. Εγκεφαλικές καταστάσεις με δραματικές προσδοκίες , άλλωστε όπως έχει πεί και ο ίδιος ο Βρετανός συγγραφέας « Το μυαλό είναι από δομικής άποψης ένα δραματικό σύστημα, γι’ αυτό δημιουργήσαμε το θέατρο».
ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ σε σκηνοθεσία Έφης Θεοδώρου με τους Νίκο Κουρή, Μαρία Ζορμπή και Ιπποκράτη Δελβερούδη.
Tuesday, May 8, 2007
ΤΟ ΜΟΥΝΤΟΠΑΡΤΙ
Κάτι συνέβη το Σάββατο 28 Απριλίου στην Καραγιώργη Σερβίας και η αλεπού εκεί που είχε βγεί βόλτα στο παζάρι έπεσε πάνω σε ένα αλλόκοτο πλήθος που μπαινόβγαινε στο τριόροφο κτίριο του Χρωμα Χρώμα. Εκεί που λέτε που τη σκούνταγαν κάποιοι βιαστικοί για να προσπεράσουν και μία τσαπατσούλα της πάτησε και την ουρά, έτσι περίεργη που ήταν έγινε ακόμα πιο περίεργη όταν διαπίστωσε πως οι αλλόκοτοι κρατούσαν στα χέρια και κάτι σαν περιοδικό, πλησίασε για να δεί καλύτερα και κόλλησε κάπως με τα χρώματα και την όμορφη μαυρούλα στο εξώφυλλο. Μπήκε το λοιπόν κουνιστή κουνιστή και άρχισε να περιεργάζεται. Κόσμος ανεβοκατέβαινε στις σκάλες κρατώντας κρασάκι στο χέρι, μουσικές από παντού, χαμόγελα και ευχές, "τί έγινε ρε παιδιά?" σταματάει και ρωτάει έναν ομορφούλη "καλή αλεπού είσαι του λόγου σου" της λέει "δεν έχεις μυριστεί τίποτα?" "με προβλημάτισες όμορφε" απαντάει εκείνη .... της δίνει μία καρτούλα που γράφει www.moodyradio.gr της κλείνει το μάτι και φεύγει.....ο αθεόφοβος.
Subscribe to:
Posts (Atom)
