COCOONING VS KOYKOYNIΝΓΚ

ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΣΟΥ;

Δεν είχα αντιληφθεί ότι υφίσταται διαφοροποίηση μέχρι που ένας φίλος αποφάσισε να κλάψει στον ώμο μου.. Το cocooning μπήκε στη ζωή μας αφενώς από το παράθυρο των περιοδικών lifestyle ,αφετέρου από την κυρία Faith Popcorn, στρατηγικό σύμβουλο marketing ,η οποία το 1990 αναγνώρισε την τάση για παραμονή στο σπίτι ως εμπορικά σπουδαία , αναφορικά με την άνθηση του ηλεκτρονικού εμπορίου . Από την άλλη, η παρήχηση της αγγλικής λέξης σε κάτι που, ελληνιστί, θυμίζει πουλί, μας οδηγεί σε διαφορετικά μονοπάτια. Το κουκούνινγκ λοιπόν,ως μεταλλαγμενό cocooning σημαίνει «μένω σπίτι μόνος,εγώ και ο κούκος».
Η αγχωτική κραυγή γνωστού ραδιοφωνικού σποτ «ΜΗ ΜΕΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙ» λίγο ή πολύ γεννά συγκρουσιακές επιταγές κοινωνικής χειραγώγησης, γεγονός σκιαχτικό. Η ολοένα αυξανόμενη επιλογή των κατοίκων μιας πόλης για “home sweet home” αριθμεί πλήθος αιτίων.Το οικονομικό ίσως να αφορά τον περισσότερο κόσμο αφού η στενότητα του μέσου μισθού είναι εικόνα καθιερωμένη. Πέραν αυτού το, ότι το σπίτι τους επιλέγουν και πιο ευκατάστατοι συμπολίτες μας για τον ελέυθερο τους χρόνο , καλώντας φίλους για φαγητό, κρασιά στο τζάκι, επιτραπέζια, dvd κτλ επιβεβαιώνει ότι η επιλογή συχνά έρχεται να καλύψει την ανάγκη. Αν η ανάγκη εδώ σηματοδοτεί τις λέξεις ζεστασιά και συντροφικότητα, αυτό μπορείτε να το κρίνετε έκαστος από εσάς στο σημείο που σας αγγίζει.
Η δεύτερη κατηγορία, στην οποία ανήκει ο λεξιπλάστης φίλος, απεικονίζει περισσότερο μία θλιβερή καταγραφή πραγματικότητας παρά επιλογή καθ’ αυτή.Απαντάτε στο «Τί να την κάνεις την ελευθερία σου αν δεν έχεις κάποιον να στην περιορίσει;» ή στο «άνθρωπος μόνος Θεός μάλλον είναι για θηρίο» ή για να σας παραπέμψω πιο λυρικά στο στίχο των Everything but the Girl «that’s freedom without love». Το εγω και ο κούκος είναι πολύ πιο διαδεδομένη κατάσταση από ό,τι ίσως υποψιαζόμαστε.Η εικόνα, δηλαδή, των μοναχικών ηλικιωμένων περικυκλωμένων απο γατιά και σκυλιά σε σπίτια «ευγενών» αρωμάτων δεν διεκδικεί αποκλειστικότητες. Από τεχνοκράτες μέχρι καλλιτέχνες, από φοιτητές εώς υπαλλήλους δεκαώρων η λίστα είναι μεγάλη. Αν το σκεφτείτε λίγο , υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχετε τουλάχιστον ένα γνωστό σας που μπορείτε να φανταστείτε ότι έκανε μόνος του αλλαγή χρόνου.
Το cocooning πάντως , είναι μία υπόθεση που ευχάριστα γίνεται προσωπική .Ένα ζεστό σπίτι από χρώματα και μυρωδιές που αγκαλιάζουν αυτό που εμείς είμαστε ,πέρα από τους στυλιστικούς καταναγκασμούς, μινιμαλιστικούς ή μαξιμαλιστικούς, είναι ένας αρκετά θελκτικός λόγος για να μείνουμε σπίτι. Ένα διάλειμμα από την κίνηση, τον θόρυβο, την ορθοστασία και την απογοήτευση ατυχών συναναστροφών είναι κάτι ακόμα. Δύσκολα αλλάζω την εικόνα της Παρασκευής βράδυ, να μουλιάζω στη μπανιέρα, πίνοντας κάτιτις παρέα με βιβλίο και μουσικούλα. Αν φυσικά η μπανιέρα διατίθεται για δύο, ακόμα καλύτερα. Τελικά καταλήγω ότι το cocooning είναι ίσως ό,τι μισούν οι κουκουνιστές, όχι γιατί στο σπίτι τους στριμώχνονται αλλά γιατί θα ήθελαν να έχουν την επιλογή να κάνουν και το άλλο. Ό φίλος μου παραπονέθηκε πως κοιμάται με το μαξιλάρι του και οι τοίχοι πέφτουν να τον πλακώσουν. Αν και τότε του εξάντλησα όλα τα εξωδερμικά μου επιχειρήματα περί δημιουργικού ανεξάρτητου χρόνου, μέσα μου γνώριζα καλά πόσο εύκολα μπορείς να εξαρτηθείς από ένα χαζομαξιλάρι και τέλος πάντων πώς καλέ μου κούκο σε συμπαθώ αλλά και αυτή η μοναξιά είναι άτιμο πράγμα..

ΤΟ ΚΕΝΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Αυτό που δεν σήκωσε τα σεντόνια μας Κυριακή πρωί. Μα το Θεό σού , μα το Θεό μου ,αυτό που δεν λυπήθηκε καμία λέξη και αφή, καμία αφορμή συνεύρεσης, αυτό που τσαλαπάτησε μέσα σε κάθε βουβή λακούβα των υγρών σου. Δεν είπες κάτι παραπάνω από το ελάχιστο σου λίγο. Αυτό που κόβει δέρμα και αναπνοή. Σε άφησα στο μετέωρο είναι μου, σε κοιτάω από τον πιο ψηλό, τον πιο απότομο όροφο του ουρανοξύστη σου, πέφτεις κάθετα , με φόρα .. Στα κόκκινα σημάδια σου στην άσφαλτο, χαράζω το όνομα σου. Ποτέ ξανά να μην ξεχάσω το πόσο καλά γράφεις,

μέσα μου.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ


Η καθημερινότητα εμπεριέχει πράγματα που αν δεν μας σκοτώνουν σίγουρα δεν μας κάνουν πιο δυνατούς. Σκεφτείτε ,ας πούμε, τον καταναγκαστικό χρόνο που αναλώνετε κάποιοι από εσας , πολλοί από εσας, εγκλωβισμένοι στο «σαλόνι» του αυτοκινήτου σας , σε μία ελλειπτική ταχύτητα καθ’οδόν και αντίστροφα από το χώρο εργασίας σας. Οι ώρες που εχω περάσει στη ζωή μου επί της Κηφισίας ή ακόμα βασανιστικότερα επί της Εθνικής (συχνή περιφερειακή επιλογή) ,αθροισμένες, ισοδυναμούν με μήνες διακοπών.
Όταν ξεκινάς να το κάνεις, το έργο αυτό, υφίστασαι ένα σοκ. Διότι , τις πρώτες δύο φορές αισιοδοξείς και λες «Γκαντεμιά ,έπεσα σε ατύχημα, σιγά μη χρειάζομαι μισή ώρα για πεντακόσια μέτρα». Όσο όμως οι μέρες περνούν, ψυλλιάζεσαι ότι αυτή η κατάσταση είναι μάλλον παγιωμένη και τότε τρώς μια φρίκη. Δεν είναι μόνο οι δύο με τρείς ώρες ημερησίως που εξαερώνονται άνευ οιουδήποτε παραγωγικού αποτελέσματος, είναι η κούραση της ακινησίας, τα νεύρα από την ευγενικής καταγωγής παιδεία των οδηγών, τα καύσιμα , τα e-pass , τα χαμένα ραντεβού ,που όλα μαζί σε καταλήγουν στο να τραβάς τα μαλλιά σου.Κλισέ το τελευταίο αλλά θα προτιμούσατε το «να ξεσπάς σε κλάματα»; Κρίνετε υπερβολική τη σωματική έκκριση; Μάλλον δεν θα ανήκετε στους «τυχερούς» οδηγούς αυτού του λειτουργικότατου λεκανοπεδίου. Πάραυτα, αφού εξαντλήσετε τη μικροκοσμική σας αγανάκτηση για το τί θα μπορούσατε να κάνετε σε αυτό τον χρόνο , όπως ενδεικτικά , γυμναστική, ύπνο, διάβασμα,ταινία, βόλτα με σκύλο ή χωρίς, σεξ με άλλον ή μόνοι σας και πάει λέγοντας και αφού δεν τολμάτε ακόμα αυτή την πολυπόθητη μετακόμιση, τότε νομίζω πώς ήρθε η ώρα να αναποδογυρίσετε το νόμισμα.
Η άλλη όψη λοιπόν γράφει πάνω σε αυτή την καταπληκτική ανθρώπινη ιδιότητα που κάνει τους κατάδικους να γράφουν βιβλία σε κελιά 2 επί 2 και τους θυρωρούς να φτιάχνουν μουσική. Αν όμως ο κόμης Μοντεκρίστο δεν σας λέει κάτι εξηγώ και βάλτε τικ σε ό,τι σας πάει:

α. Χρόνος για διάλογο με τον εαυτό μας. Η μέρα μας ασφυκτιά από φωνές, πρόσωπα και γεγονότα .Η παραγωγική σκέψη είναι πολυτέλεια. Εκμεταλλευτείτε το.

β. Ώρα για μουσική. Το αυτοκίνητο είναι ιδανικός χώρος για να απολαύσεις τη μουσική και η μουσική ο μοναδικός συνοδηγός που εγγυάται καλή παρέα. Προτείνω «lady grinning» του Bowie κατερχόμενοι τη γέφυρα πάνω από το Καραϊσκάκη, ηλιοβασίλεμα,.

γ. Εγκεφαλικά γυμναστήρια. Μπορεί η μέση μας να πιάστηκε και ο ποπός μας να μπλάβιασε αλλά έχουμε και άλλα όργανα που χρήζουν άσκησης. Παρατηρείστε επιγραφές, διαφημιστικά, επωνυμίες, συγκρατείστε λέξεις και δρόμους. Έτσι γυμνάζουμε τη μνήμη μας και εμπλουτίζουμε σε πληροφορία που πότε δεν είναι άχρηστη.

δ. Κινηματογράφος δίπλα σου. Τί και αν δεν πρόλαβατε των 20:30; Δίπλα σας παίζουν διάφορα σενάρια. Όλοι μας χαζεύουμε τους δίπλα μας από βαρεμάρα. Κάντε το πιο δημιουργικά .Φανταστείτε το ποιός μπορεί να είναι διπλανός σας, τι δουλειά κάνει, με ποιόν μπορεί να τσακώνεται στο κινητό. Προσοχή! Υπάρχουν όρια διακριτικότητας.Μην θεωρηθείτε προσβλητικοί ή πεσιματίες.

ε. Σε συνέχεια της προηγούμενης παρότρυνσης, επεκταθείτε και σε πιο διαδραστικές συμπεριφορές..Το αμοιβαίο φλέρτ δεν έβλαψε ποτέ κανένα . Ερωτικές ιστορίες λεπτών που μας τονώνουν το ηθικό και τη βγάζουμε αζημίως. Πάλι βεβαιωθείτε περί της αμοιβαιότητας ,μην κουράζετε κόσμο επιπλέον.

ζ. Όσοι είστε μανιακοί των αθλητικών ανταποκρίσεων αλλά και σύντροφοι ,είναι μια καλή ευκαιρία να ξεσπαθώσετε όσο τραβάει η ψυχή σας και να αποφύγετε και τη γκρίνια στο σπίτι.

η. Εφοδιάστε το αμάξι σας εκτός από νερό και κράκερ με κανά βιβλίο ή περιοδικό. Αν τα πράγματα κυλούν τόσο αργά εώς καθόλου μπορείτε πάντα να μάθετε κάτι καινούργιο. Διπλή προσοχή γιατί ο πίσω πληρώνει τον μπροστά!

Αν από τα παραπάνω δεν βρίσκετε τίποτα ελκυστικό ή έστω εφικτό τότε θα πρότεινα να σκεφτείτε ή κάτι εναλλακτικό ή να μετακομίσετε ή να αλλάξετε δουλειά. Με λίγα λόγια ,συνειδητοποιείστε ότι οι 24 ώρες της ημέρας είναι πολύ λίγες για να έχουμε την πολυτέλεια να τις τραυματίζουμε με νεύρα και φωνές. Εξαιρούνται τα κλάματα γιατί βοηθούν εκκαθαρίσεις παντός είδους..