Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΤΥ:ΒΑΛΤΗΝ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ.

Έχω μέρες να γράψω, όχι από έλλειψη θεματολογίας.Πράγματα έγιναν και γίνονται όλες αυτές τις μέρες, τις εορταστικές........Απλά κυριαρχεί ένα άδειασμα.Το συζήτησα με ένα φίλο blogger και συμφώνησε μαζί μου ως προς το φρενάρισμα.Ξέρεις , ήταν αυτό το χρονικό σημείο πριν την Πρωτοχρονιά που έχεις φουλάρει τις μηχανές σου, έχεις σκορπίσει χέρια και πόδια σε δρόμους και μαγαζιά,τα χείλια σου έχουν παπαριάσει από το φίλα φίλα και γενικά ρε παιδί μου ,ξόδεμα, υλικό και ψυχικό .Τρέξε μωρό μου,Λόλα ,τρέξε.

Από τρέξιμο λοιπόν, άλλο τίποτα.Ρητά δήλωσα σε φίλους και γνωστούς ότι συνειδητά το δεκαπενθήμερο θα απέχω από οποιαδήποτε πνευματική καλλιτεχνική δραστηριότητα για λόγους εκκαθάρισης.Την εξαίρεση την περιόρισα σε ό,τι αφορούσε βιβλία.Αυτά δεν λείπουν από το κομοδίνο ούτε σε ώρες μεταμεσημεριανές σιεστικές χωνευτικές τιώραναναιτωρακές.Βοηθούν στη χώνεψη, βοηθούν στο να σε πάρει γλυκά γλυκά ο πιτσιρίκος, ο Μορφέας.Κατά τις 22:00 ξυπνάς φρεσκότατος,σιδερωμένος από το μαξιλάρι (εγω κοιμάμαι ανάμεσα σε δύο, σαιντουτσάκι) και λές "Ε τώρα μάλιστα, μάζεψα εφόδια ας πάω στη μάχη..."

Έτσι, πολεμοχαρές, θηλυκό ως είμαι , δέχτηκα επί το πλείστον όλες τις προκλήσεις και ρίχτηκα με χαρά και όραμα στην μάχη των πάρτυ.Δηλαδή,όταν λέμε ρίχτηκα εννοώ ότι μέσα σε ένα δεκαήμερο τίμησα όσες χορευτικές ανθρωποσυγκεντρώσεις δεν είχα τιμήσει μέσα σε ένα χρόνο.Πάρτην από δώ την αλεπού, φέρε την από εκεί , ένα τακούνι, ένα φουστάνι, ένα σκέρτσο, ένα φουγάρο , ένα κελάρι, μία σαμπανοδεξαμενή........Πόσο κόσμο είδα, με πόσους χόρεψα, πόσες φορές αγκαλιάστηκα και είπα ευχοαρλούμπες ένας Santa το ξέρει.

Το θέμα βέβαια, είναι, να το κάνεις συνειδητά και να το ευχαριστιέσαι.Διότι η ηθελημένη καθαρά πρωτοβουλιακή σου ενέργεια για ταχύτατη κοινωνικοποίηση είναι μία απόφαση που πρέπει αφενώς να λαμβάνεις συνετά αφετέρου να αντιλαμβάνεσαι-εκεί γύρω στα 30- και το λογό αυτής.Αν ξεφύγεις , λοιπόν, από το ταμπελάκι του "Εγώ δεν τα μπoρώ αυτά " ή το "Εγώ είμαι partyanimal" και ενηλικιωθείς αξιοπρεπώς τότε θα σε βοηθήσει το κενό.

Το κενό φίλε ,μου αναγνώστη , είναι ο χαοτικός όγκος που καταλαμβάνει ο χώρος ανάμεσα σε σένα και τους άλλους ......του πάρτυ εννοώ.Ούτω, αυτό που σου συμβαίνει σε ένα χώρο με πολύ κόσμο, που χορεύει , φωνασκεί εώς και ουρλιάζει ενίοτε, φιλιέται, φασώνεται , μπαλαμουτιάζεται (εσείς οι παλαιότεροι), σε αρπάζει εκεί που είσαι πάνω από τον κεφτεδάκο όταν το τελευταίο πράγμα που θέλεις είναι να χορέψεις Donna Summer συνοδεία συμπαθούς ορεκτικού και μπουκωμένος,τέλος πάντων την πιάσαμε την εικόνα,αυτό που σου συμβαίνει λέγω ,είναι η πρόσκαιρη κρίση "Πάω στην τουαλέτα και με χαζεύω στον καθρέφτη ".Ποιός είμαι εγώ τώρα εδώ μέσα , στην άχαρη τετραγωνισιμένη τουαλετίτσα, που την χτυπάει ο βλάκας γιατι κατουριέται και ακούγεται ο πανικός απ' έξω και εγώ ρε παιδί μου ποιός είμαι δηλαδή , ποιά γκόμενα, ποιός φίλος είμαι εγώ αυτο το πλάσμα το κουρασμένο αλλά και λαμπερό, το ξωτικό της νύχτας που τρέχω να πιάσω..........

Ποιό κενό και ποιά μοναξιά, ποίος φόβος και ποιά συνθήκη στοιβάζουν τα πόδια μου σε τακούνια καταπιεστικά σε γραβάτες ασφυκτικές;Ποιά τρέλα και ποιός έρωτας με φόρτωσαν με mascara και ένα κιλό βερνίκι κόκκινο;Όταν όλοι χορεύουν κάτω από τη ντισκομπάλα η αλήθεια τους έγινε κοινή και οι διαφορές ξαχάστηκαν.Ένα βήμα μέσα στο κενό και πέφτεις στη μάυρη τρύπα.Συμφωνώ με το φίλο που μου μίλησε για την ευαισθησία της disco και μετά της house.Μουσικές και ρίμμελ, γούνες και φιλιά.....

Βγαίνω πρωινές ώρες από σπίτια που ξέχασα την περιοχή , ακούω πουλιά και θροίσματα.Παγωνιά και πείνα.Το κεφάλι μου γυρίζει.Η ναυτία του κενού;Η ναυτία της φούρλας;Ε και; Ξημέρωσε..............

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ! (ή κάλλη μου;)