ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΚΡΟΥ Π.
ΘΡΑΣΟΣ καμινάκης

Μια φορά και ένα καιρό άνοιξε ένα κουτί και βγήκαν δύο γνωστοί.Ο Θάρρος και ο Θράσος.Ο Θάρρος ήταν μεγαλοπρεπής , γενναιόδωρος και αγαπητός σε όλους.Πήγε σε πολλά σχολεία , έκανε πολλά ταξίδια και αναγνωρίστηκε ως μεγάλος καθηγητής στο πανεπιστήμιο.Έκανε οικογένεια και έζησε μία ήσυχη ζωή.Ο Θράσος γεννήθηκε ασουλούπωτα μκροκαμωμένος...

Νευρώδης, με φωνή που σου τρυπάει τα αυτιά και καλοκάθεται στη γωνία του μαυλού σου, ο Θράσος φορούσε πάντα μαύρα.Μίλαγε στους άλλους δυνατά, κάποιες φορές επιθετικά , κάποιοι τον φοβούνταν.Όλοι όμως τον πρόσεχαν.Κάποιοι τον αγαπούσαν, κάποιοι δεν ήθελαν να τον ξανασυναντήσουν.Όσοι έγιναν φίλοι του , τον ακολουθούσαν πιστά.

Ένα βράδυ, ο Θράσος ονειρεύτηκε κάτι.Την επόμενη μέρα βρήκε ένα κόκκινο δωμάτιο, έβαλε στη μέση ένα ξύλινο γραφείο,μία καρέκλα και κάλεσε τους φίλους του.Τους είπε ότι ήθελε πολυ να φτιάξει μία ιστορία, γι’ αυτό χρειάζοταν τη βοήθεια τους.Οι φίλοι του που τον αγαπούσαν, αποφάσισαν να τον βοηθήσουν.Πίστεψαν ότι θα πέρναγαν ευχάριστα την ώρα τους ή στην τελική θα του έκαναν το χατήρι.

Τον επισκέπτονταν στο κόκκινο δωμάτιο κάθε εβδομάδα.Ο Θράσος ήταν ο ομιλητής, ήταν ο μαέστρος, ήταν ο σκηνοθέτης.Κάθε εβδομάδα τους έδινε ένα κομμάτι από την ιστορία.Τους μίλαγε έντονα, κούναγε τα χέρια του , έπιανε τα γόνατα του, άναβε και έσβυνε τα gauloise.Τους έκανε ερωτήσεις , τους κοίταγε με προσοχή στις απαντήσεις.

Ένα χρόνο μετά, ο Θράσος εξήγησε στους φίλους του τί πάει να πεί «από βαθμό κακουργήματος σε βαθμό αριστουργήματος» Άρχισαν όλοι να γράφουν με επιθυμία.Ο Θράσος και οι φίλοι του έφτιαξαν μία ιστορία.Την έκαναν βιβλίο.Την ονόμασαν «ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ»