Χαριτωμένα περπατάμε όλοι εμείς στη Χάρητος.Μεγάλη η χάρη μας.Αλήθεια.

Το Σάββατο το μεσημέρι εκμεταλλεύτηκα την καλή θέληση του καιρού και κατέστρωσα οδοιπορικά από παπουτσάδικα, σε δισκάδικά , από δισκάδικα στον ΙΑΝΟ από τον ΙΑΝΟ στο υπερπέραν -η προσδοκία της αναζωογονητικής ανάγνωσης- από κεί τέλος πάντων προσγειώθηκα στη Χάρητος.Ο κακός και ο καλός , ο χαμός.

Αφού καταφέραμε (φυσικά συνοδευόμουν, δεν έχει γούστο αλλιώς, εκτός αν το δείς φωτογραφικά) να διαπεράσουμε τη Σκύλα και τη Χάρυβδη του Ντακαπικού εφιάλτη (είδα μέχρι και τύπο με τον ντακαπικό του καφέ στο χέρι να τον πίνει όρθιος δίπλα στα μηχανάκια, γιατί σημασία δεν έχει το πώς αλλά το πού, το πού βρίσκονται οι άλλοι με τους οποίους αλληλοκαμαρώνεστε) ακολουθήσαμε το αντίθετο ρεύμα των ανθρώπων που κατέβαιναν κρατώντας μία μπύρα σε πλαστικό ποτηράκι, ελαφρώς ζαλισμένοι , ελαφρώς συμπαθείς..

Φτάσαμε στην αρχή του δρόμου και κολλήσαμε, το αδιαχώρητο.Οι μουσικές επιλογές από τους παραγωγούς του Κosmos ήταν πραγματικά μιά ευχάριστη αλλαγή στα τόσα χρόνια του "θεσμού".Κατα τα λοιπά βέβαια μην φανταστείτε τρομέρες πρωτοπορίες.Η ίδια μπύρα, οί ίδιες τσίχλες,αν θύμάμαι καλά ,τα ίδια κρασάκια , ό ίδιος χυμός.Εντάξει , δε λέω μια χαρά τα πίνεις τσάμπα, βρίσκεις και δύο γνωστούς και πιάνεις τη κουβέντα, κάνεις και ένα τσιγαράκι άμα βρείς κανένα σκαλοπάτι της προκοπής και χαζεύεις τον κόσμο who passes.....πάνω κάτω, κάτω πάνω.Κουκλίτσες και μουράτοι,φλώροι και κουλτούρες, το δίχως άλλο έχεις μπόλικο θέμα για χάζεμα.Εκατό μέτρα χαζοναρκισσευόμενης πασαρέλας.

Τίποτα συγκλονιστικό πάραυτα.Καμία μαγεία, έστω κάτι λίγο για τα πιτσιρίκια.Χάθηκαν τόσοι "street artists" που βλέπεις στην Ερμού; Ένας "χιονόπόλεμος",ένας μπαρμπάβασίλης βρε αγάπη μου.Μπά, εδώ , δεν είναι Ερμού , εδώ είναι Κολωνάκι,τα πάρτι δεν δικαιούνται να πλατειάζουν με λαϊκισμούς, τα παιδάκια στις πλάτες των καλοντυμένων μπαμπάδων ενθουσιάζονται με γκομενίτσες που μοιράζουν τσίχλες.Δεν έχουν καλύτερο σου λέω...

Τί βαρετό.Η επανάληψη εννοώ.Φυσικά και η δική μου, γιατί κάθε χρονιά τέτοιες μέρες δεν αντιστέκομαι, λές και θα χαλάσει η συνταγή του κουραμπιέ, και κάνω το γύρο του εoρτάζοντος κέντρου μπάς και πάρω λίγο Χριστουγεννιάτικη μυρωδιά...Αντ' αυτού στο τέλος ψιλοξενερώνω και από παραμυθοαπάτες περιορίζομαι στη μπυρομπεκρίλα..Για να μην μιλήσω για το Χριστουγεννιάτικο χωριό του Συντάγματος, ο εφιάλτης της μαζοποιημένης Χριστουγεννο-υποκουλτούρας, Θεός φυλάξοι μελλοντικό μου απόγονο από τέτοιο ψυχαναγκαστικό μαζομαρτύριο.

Τα street parties βέβαια, έχουν πάντα επιτυχία, γιατί πέραν του ''ό,τι φάτε πιείτε τσάμπα'', συνδυάζουν μία λαϊκή ενέργεια που αν δεν είσαι αγοραφοβικός μπορεί να γκρινιάξεις (σα του λόγου μου) αλλά τουλάχιστον θα αισθάνεσαι ό,τι είσαι εντός τόπου και χρόνου (που λέει ο ψεύτης ο λόγος δηλαδή).Υπήρξαν και ευχάριστες στιγμές στη Χάρητος, όπως η μπύρα που ήπιαμε για καμιά ώρα καθισμένοι μπροστά από μία είσοδο σχολιάζοντας ό,τι πέρναγε και το ζήταγε ο οργανισμός του, ο Κωσταντίνος Τζούμας που έπεσα πάνω του και μου έφτιαξε τη μέρα που τον είδα πέρα από τα πρωινά που τον ακούω, ένας κούκλος μπαμπάς και μία τρισχαριτωμένη μπέμπα στην πλάτη που θωρούσε από ψηλά τον κόσμο να περνάει.Φαντάσου τι θα σκέφτεται απο κει πάνω ........

Σημ: στον ΙΑΝΟ ανακάλυψα άλλο ένα λόγο για να κάνω παιδί.Καταπληκτικά παραμύθια.Ωραίες εικονογραφήσεις, πρωτότυπό χιούμορ και λιγότερος μπαμπούλας που θα σε φάει άμα δεν φας.Αφού σκέφτομαι να αγοράσω κάποια και για μένα, για το σαλόνι βεβαίως, βεβαίως.